Een RunDisney ervaring is er een om nooit te vergeten! Ongeacht welke afstand je loopt, ongeacht hoe hard je loopt: Every Mile is Magical! En dat geldt helemaal in Disney World in Orlando. Daar is ieder jaar begin januari het grootste RunDisney event van het jaar: Marathon Weekend. Zoals de naam het al zegt, kan je dan de marathon lopen, maar ook een halve marathon, 10 kilometer en 5 kilometer staan op het programma. Maar Disney zou Disney niet zijn als ze daar niet een kleine twist aan zouden geven in de vorm van Challenges. Goofy’s Challenge is zoals de naam al zegt “goofy” (een beetje gek); je loopt dan op zaterdag de halve marathon en op zondag de hele marathon. Maar het kan nog gekker… Je kunt alle afstanden lopen: de 5 kilometer, de 10 kilometer, de halve marathon en de hele marathon op vier achtereenvolgende dagen; de Dopey Challenge. Onze ambassadeur Natalie is helemaal gek van hardlopen én van Disney, zij liep in 2019 mee met de Dopey Challenge. Lees hieronder haar verhaal.
In 2019 liep ik dankzij mijn ouders eindelijk mijn droom event, namelijk de Dopey Challenge. Het begon behoorlijk roerig door gemiste vluchten, een missende koffer en een heel verdrietig bericht van het thuisfront; maar als ik puur naar de runs kijk, was dit wel een van de hoogtepunten in mijn hardloopleven.
Na aankomst in Orlando checkte ik in in Disney’s Pop Century Resort en ging de volgende dag vroeg naar de Expo om mijn startnummers en shirts op te halen en natuurlijk de nodige merchandise aan te schaffen. Het was er behoorlijk druk, maar alles bij elkaar had ik toch snel alles geregeld. Naast allerlei RunDisney merchandise zijn er nog talloze andere stands waar ik gelukkig energy gels en sportdrank kon regelen, want die zaten natuurlijk in mijn vermiste koffer.
De rest van de dag stond in het teken van eten halen bij de immens grote supermarkt net buiten Disney World (aanrader want stukken goedkoper dan alles ter plekke aanschaffen), loopkleding en andere benodigdheden regelen (want zo uitgebreid was het noodpakketje in mijn handbagage nou ook weer niet; wel had ik al mijn loopschoenen erin zitten, kleine meevaller). Gelukkig ligt er een uitgebreide Outlet Mall vlakbij. Ik probeer zoveel mogelijk tot rust te komen en goed te eten. En op tijd naar bed, want ik ga gelijk met de eerste bus naar de start...
De wekker ging al om 02.00 uur, jawel 2 uur in de ochtend, want de bus naar het start/finish gebied vertrok om 3 uur (die bussen rijden vanaf alle Disney resorts, heel handig). Een zeer kort nachtje dus, maar gelukkig voelde het door de jetlag voor mij niet eens zo extreem vroeg. Jammer genoeg zaten de Disney outfits die ik wilde dragen in de missende koffer, dus veel meer dan een tight en shirt met klein prinsessenkroontje zat er helaas niet in. Een Amerikaanse vriendin en haar RunDisney vriendengroep namen me mee op sleeptouw. Het was behoorlijk koud (graadje of 3, en dat in Florida!!!) dus ik was heel blij met de meegenomen poncho die nog een beetje warmte geeft. De oude truien die ik voor dit doel had meegenomen zaten in de missende koffer...
Ik hoefde geen kleding af te geven, dus liep gelijk door naar de startvakken (best nog een stukje lopen). Na de countdown knalde het startvuurwerk en mocht ik eindelijk los op de 5 kilometer! Het parcours voerde vooral door het Epcot park en de directe omgeving. Op allerlei plekken ware fotostops met verschillende Disney figuren; ik deed ze uiteraard allemaal. Vlak na de iconische zilveren Epcot bol kwam de finishline in zicht en mocht ik mijn eerste medaille in ontvangst nemen.
Het was even zoeken naar de juiste bus terug naar mijn resort, maar alles stond perfect aangegeven. Na een heerlijke douche in mijn kamer besloot ik in mijn marathon jackje en met medaille naar Animal Kingdom te gaan. Het zonnetje was eindelijk doorgekomen dus het was heerlijk! Even bijtanken met een rustig rondje door het park waar ik een paar attracties kon doen (waaronder de toen net nieuwe Avatar attracties) en maakte nog meer foto’s met leuke Disney figuren. Inmiddels waren ook de eerste foto’s van de run al geupload in de Photopass app; het kost wat, maar dan heb je ook echt wel wat! Na een snelle pastamaaltijd in het park en de lichtparade op het water snel naar het resort om nog wat te slapen.
Op vrijdag stond 2e run op het programma, dus wederom de wekker op 02.00 uur en met de eerste bus naar de start. De temperatuur was nog steeds vrij laag, dus ik droeg over mijn nieuw aangeschafte loopkleding een charmante creatie van RunDisney warmhoud folie. Op voor de 10 kilometer waar ik ook weer overal stopte voor leuke foto’s met de Disney figuren. De route voerde over de wegen rondom Epcot en Disney resorts in de buurt zoals het gave Boardwalk. Wat was het gaaf om zo vroeg toch al zoveel supporters en medewerkers onderweg te zien. Geweldig ook om alle creatieve Disney kostuums van medelopers te spotten! En met het passeren van de glimmende Epcot bol is medaille nummer 2 binnen.
Na een heerlijke douche ging ik richting Disney Springs (het shopping en uitgaanscentrum van Disney World) om een goede pasta te eten. Daarna terug naar Epcot om niet hardlopend maar relaxed een rondje te dwalen door het park. Ik deed een paar van mijn favoriete attracties zoals Soarin en Test Track, en ook het toen nieuwe Frozen Adventure mocht niet ontbreken. Uiteindelijk toch maar op tijd terug naar het resort waar ik in het restaurant nog een simpele maar prima pasta haalde voordat ik vrij op tijd mijn bed in kon.
Heel verrassend ging ook op dag 3 de wekker om 2 uur en zat ik weer in de eerste bus naar Epcot. Daar aangekomen, zocht ik de zogenaamde Race Retreat op; een extra te boeken pakket wat inhield dat ik vooraf en achteraf toegang had tot een overdekte ruimte met onbeperkt ontbijt, toiletten, een aparte tassenafgifte en unieke fotomogelijkheden (helaas bestaat de Race Retreat niet meer). De zenuwen begonnen inmiddels wel op te spelen met de halve marathon op het programma. Ook deze werd gestart met een mooi vuurwerk. Na de start merkte ik voor het eerst wat vermoeidheid en stijfheid. Maar hey, ik loop in Disney World!!!
Met de halve liepen we van Epcot over de hoofdwegen in het resort langs de monorail en vervolgens dwars door Magic Kingdom. Uiteraard waren er onderweg weer talloze fotomomentjes. Een van die stops had flinke wachtrijen waardoor ik veel tijd verloor. Op zich niet erg, maar ik kwam hierdoor in een drukkere loop menigte terecht waardoor ik zelf niet meer zo lekker soepel kon lopen, vooral als het parcours wat smaller was. Maarrrrr daar was dan ook het moment waar ik van droomde: hardlopend door het kasteel wat nog helemaal verlicht is met talloze kerstlampjes! Fantastisch om te doen en veel te snel voorbij. Op weg terug steed de temperatuur vrij snel; dus alles bij elkaar best een pittige run. Maar ook de halve marathon kan ik afvinken, medaille nummer 3 in da pocket.
Die middag kon ik het niet laten om toch ook nog even naar Magic Kingdom te gaan voor wat shows en een paar attracties. En natuurlijk tussendoor genoeg te eten… Gelukkig was ik wel zo slim om niet te blijven voor de avondshows (hoe gaaf ook). Terug in mijn kamer wist ik niet wat ik zie: mijn (flink beschadigde) koffer!!! Zoveel moeite en energie; maar met heel veel hulp had ik dan eindelijk mijn spullen terug. De koffer bleek (zoals ik vanaf moment 1 al vermoedde en overal had aangegeven) achtergebleven tijdens de extra overstap in New York...
Tijd voor overleg met trainer Robert die mij net als mijn ouders op afstand op de voet volgde. Vanwege de verwachte snel oplopende temperatuur pasten we de strategie voor de marathon aan: niet alle fotostops meepakken om rust te pakken, maar zolang het donker is en het lijf een beetje OK voelt, rustig doorlopen en geen stops maken om zover mogelijk te komen voordat de temperatuur echt zou stijgen.
Na een onrustig nachtje ging voor het laatst die ellendige wekker om 2 uur! Aankleden en hop weer die eerste bus in voor gelukkig nog een dag Race Retreat. Deze keer bleef ik niet zo lang, want de wandeling naar de startvakken voor de hele marathon was vrij lang. Ik was toch blij dat ik dat van tevoren wist. Inmiddels voelde ik wel echt dat de kilometers, stress en vermoeidheid in mijn lijf. Maar we waren er “bijna” dus na de vuurwerk start op voor het toetje. Met nog 42 kilometer voor de boeg voelden mijn benen best al stram...
Al bij de start voelde het vochtig en blommig, ondanks dat het nog maar zo’n 6 graden was. Dit keer ging het parcours dwars door alle parken en waterpark, echt supertof want je komt op weggetjes waar je normaal gesproken niet komt. Volgens plan passeerde ik alle fotostops. Gelukkig mocht ik nog een keer door het verlichte kasteel lopen, dus daar genoot ik volle bak van. Na Magic Kingdom voerde de route naar het Grand Floridian Resort en het Wedding Pavillion; vanaf daar zag én voelde je de zon opkomen. De warmte was zeer duidelijk aanwezig; en dan had ik nog ongeveer een halve marathon voor de boeg...
Vanaf dat moment pakte ik wel weer alle fotostops mee en lette ik erop dat ik voldoende bleef drinken van mijn eigen sportdrank. Mijn gels deden het dit keer niet zo lekker, dus het was best een uitdaging. Ik wandelde veel en had het ontzettend zwaar, wel genoot ik volop van het unieke parcours. Onderweg had ik veel contact met het thuisfront, onmisbare support die ik keihard nodig had! En hoe leuk dat dat in de Hollywood Studios door een fotograaf is vastgelegd! Vooraf wist ik dat de Amerikaanse vriendin bij Boardwalk zou staan; zo fijn om onderweg een bekend gezicht te zien!
Dan passeer ik voor de laatste keer die zilveren Epcot bol, waar precies op dat moment een Disney liedje speelt wat me keihard raakt en laat huilen... Die laatste bocht en de allerlaatste keer over die Disney finish: DOPEY, I DID IT! Nooit had ik gedacht dit te kunnen doen.
In het bezit van de marathon en challenge medailles trakteer mezelf op een glas Mickey Mouse Moët champagne en een zwart RunDisney jack; wel verdiend.
Na heel veel foto’s was het dan toch tijd om rustig terug te gaan naar het hotel. Na een relaxte douche en een dutje wel weer op pad. Want dit werd gevierd met een bijzonder diner met Dopey en Sneeuwwitje, in stijl vervoerd door een hele lieve chauffeur die me in zijn Minnie Van trakteerde op een ritje naar het restaurant zodat ik niet van bus naar bus naar bus hoef. Aan het einde van de avond genoot ik ook nog eens van het vuurwerk boven Magic Kingdom vanaf een prachtig dakterras, een mooie afsluiter.
De dag erna kon ik nog vrij goed uit de voeten, gelukkig maar want ik wilde natuurlijk met de Photopass fotografen op alle mogelijke plekken gave foto’s maken met mijn medaille collectie van 6 medailles: 1 voor elke afstand, 1 Goofy (halve en hele marathon) en de enige echt Dopey medaille. Ik kreeg zoveel felicitaties, ter plekke in de parken, maar ook via de app en social media. Echt een hele unieke ervaring om nooit te vergeten!
Nog twee grappige bijzonderheden over deze runs:
Zodra de parken open zijn, kan je ook gewoon tijdens je run een ritje maken in de attracties die open zijn.
Ook is het mogelijk om in Epcot vlak voor de finish een ijskoude frozen margharita of ander gezellig drankje te kopen en daarmee over de finish te rennen.
Inmiddels zijn we zo’n 4,5 jaar verder. En guess what? Ik heb de geweldige kans om nog een keer de RunDisney Dopey Challenge te gaan doen, 5 jaar na mijn eerste Dopey. Deze keer ga ik er heen met een paar geweldige vrienden. Laat het plannen maar beginnen!